Mahmut Sami Yıldız’ın birinci kitabı Yankı Ustası Ketebe Yayınları etiketiyle okurla buluştu. Yıldız, üniversite yıllarında çıkarıp batırdığı bir fanzin de dahil olmak üzere çeşitli mecmualarda hikaye, şiir ve inceleme yazıları yayımlandı. Hala arkadaşlarıyla birlikte Post Hikaye mecmuasını çıkarıyor. Yıldız kitabını anlatırken, “Her kitap bir yol, her okur da bir yolcu” diyor.
Birinci yapıtınız yayınlandığında neler hissettiniz?
Daha evvel kimi fanzin ve mecmualarda yapıtlarım yayımlanmış olsa da bu bağlamda bir kırılma anı olarak belleğimde her daim tazeliğini koruyacak hadise, Post Öykü’nün üçüncü sayısında hikayemin yayımlanmasıydı sanırım. Hikayeyi fakülte kütüphanesinde hayli bunaldığım bir sırada yazmıştım. Gerçeklere bakmak güneşe bakmak üzereydi, ben de düşleri güneş gözlüğü yaptım. Hakikatin kıssalarla daha düzgün kavranacağını düşünüyordum -ki hâlâ bu türlü düşünüyorum- zira. Hikayenin yayımlanacağını müjdeleyen mail geldiğinde tekrar kütüphanedeydim. Sınavlarım yaklaşmış olmasına karşın heyecandan hiç çalışamamıştım o gün. Mecmua elime geçer geçmez arkadaşlarıma okutmuştum hikayemi. Yorumlar farklı farklı olmasına karşın hiçbiri yanlış da değildi. O günden beri orta sıra hakikatin tek olmayabileceğini söylerim kendime.
Kitabınızı elinize alınca birinci olarak ne yaptınız?
Evvel kitaba, sonra Aykut Ertuğrul’a bakıp gülümsedim sanırım. Olağanda kitap birkaç gün sonra elime geçecekti ama sabırsızlık işte… Aykut abi yayınevindeydi ve rica etmiştim getirmesi için. Dilim tutulmuştu heyecandan, öylece gülümsüyordum. Aykut abi de gülümsüyordu ama biraz farklıydı onunki. Çocuklarını büyütmüş bir kişinin, birinci çocuğunu kucağına alan birine baktığı üzere bakıyordu bana.
Birinci kitabınızı kime imzaladınız?
Dedim ya, heyecanlıydım oldukça. Aykut ağabeye imzalamayı unuttum o gün. Yanlış hatırlamıyorsam birinci imzayı, iş yerime postalanan kitapları bana ulaştıran arkadaşım için attım.
REHBER GEREKTİRMEYEN SEYAHAT
Okur evvel hangi hikayenizi okumalı?
Her kitap bir yol, her okur da bir yolcudur. Bu seyahatte rehber gerekmez, hatta sakıncalıdır. Kendi kendinin rehberi olmalıdır yolcu, aksi takdirde kaybolur. Okurlara tüm bu yolları diledikleri üzere yürümelerini tavsiye edebilirim lakin.
Gece mi yazarsınız, gündüz mü?
Yalnızca gece ya da yalnızca gündüz yazma üzere bir takıntım yok. Kıssa anlatma coşkusunu hissettiğim an başlarım yazmaya. Değerli olanın o heyecanı, o coşkuyu hissetmek olduğunu düşünüyorum.
Defter mi, bilgisayar mı?
Defteri apansız gelen fikirleri not almak için kullanıyorum daha çok. Hikayeleri ise bilgisayarda tamamlıyorum. Yazma sürecinde bir hikayeyi çokça düzelttiğimden bilgisayarda yazmak daha konforlu geliyor.